Min of meer door een gelukkig toeval kwam ik, gelijk een echte jachthond, een paar jaar geleden de opleiding Vóóóruit op het spoor!

Met mijn toenmalige hond Graaf Otto heb ik jarenlang of op de zaterdagochtend [winterseizoen], of op de woensdagavond [zomerseizoen] trainingen gevolgd bij Hans de Klein, samen met nog een aantal mensen en dito honden. Het was niet alleen gezellig, maar bovenal nuttig en voor de honden een feest want een jachthond doet natuurlijk het liefste dat waartoe hij op aarde is: jagen, speuren, terugbrengen van wild of dummy. De oefeningen zijn voor een deel afhankelijk van de locatie waar er getraind wordt en dat is een ander leuk aspect van de lessen bij Vóóóruit; dan train je hier in een bosrijke omgeving, dan weer juist daar op een plek waar veel water is. De les begint eigenlijk altijd met een rondje onder appèl brengen van de hond: goed volgen, zonder riem links om, rechts om, zitten blijven, op de fluit weer komen enz. enz. 

Na het inloop rondje begint dan de eigenlijke les waarbij er bijna altijd een stukje herhaling is, en een stukje nieuw. Naarmate hond & baas verder in hun ontwikkeling zijn, worden de oefeningen complexer: niet één apport, niet twee apporten maar wel drie en dat in de juiste volgorde. Of Hans staat aan de overkant van een redelijk breed water, knalt daar een dummy de lucht in en de hond moet dan niet alleen in rechte lijn overzwemmen, hij moet uiteraard ook de dummy vinden die ergens in het groen is gevallen: heeft de hond niet goed opgelet met z’n ogen, dan moet z’n neus hem de juiste valplek wijzen. Een ontzettend leuke les is wanneer Hans voor iedere hond twee dummies heeft verstopt en dat de honden dan om de beurt zo’n dummy moet ophalen: de eerste dummy is een makkie, de laatste vaak de moeilijkste. 

De les wordt bijna altijd afgesloten met koffie [maar ook wel eens wat anders!] en een gezellige napraat over de les. Mijn hond wist al bij de woorden van de tomtom: “neem hier de afslag”, al dat het bijna zo ver was: hij stond al te dansen van plezier op de achterbank. 

Vorig jaar heb ik meegedaan met het weekend op Texel; ik kende al iemand uit de wekelijkse groep maar zo’n bijeenkomst van jachthondenliefhebbers is heel relaxed en ongedwongen; je maakt kennis met nieuwe mensen, iedereen praat met iedereen tijdens het borrelen vóór de avondmaaltijd of lachen om de optredens van bazen & honden tijdens een wedstrijd of groepsactiviteit. Een hilarische oefening was dat baas & hond een parcours moesten afleggen: de baas had in zijn rechterhand een dienblad met 6 plastic glazen water, en dat dienblad was van onderen verbonden met een lijntje dat om de kop van de hond zat die tijdens het parcours verleid werd door smakelijke gehaktballen en dan uiteraard op die gehaktballen wilde afgaan waarbij hij z’n baas als die het touwtje niet strak in handen had, met glazen water en al omver trok. Bijzonder vermakelijk ook vond ik de oefening waarin vier deelnemers een linie moesten vormen en waarbij deze bij een bepaald punt een dierengeluid moesten maken op het moment dat de dummy de lucht in werd geschoten: het werd een kakofonie van dieren die niet in het scheppingsverhaal voorkomen. 

We logeerden in een huis met vele kamers en de honden konden het bijzonder goed met elkaar vinden; er is geen onvertogen woord of blaf gevallen. Als er geen activiteit was, kon je alleen of met anderen maar uiteraard altijd met je hond het strand opgaan om de zon in de zee te zien zakken. De voortreffelijke catering werd voornamelijk verzorgd door de jachthondenclub “Vóóóruit” waarbij er eerder een overvloed aan eten & drinken was dan een tekort. De deelnemers zelf hadden ieder ook een gerecht meegenomen en dat werd dan mooi een ander gespreksonderwerp dan het gepraat over honden. 

Ik zie met heel veel genoegen terug op dat lange weekend van 2021. Dit jaar ga ik wéér: niet meer met mijn fantastische Heidewachtel Graaf Otto die ten gevolge van een zeer agressieve tumor er niet meer is, maar met z’n opvolger Herr Oskar. Het wordt vast weer net zo leuk en leerzaam als vorig jaar. 

Een blindengeleidehond zet tijdens het geleidewerk meestal zijn ogen in om alle obstakels te ontwijken en diverse zoekopdrachten uit te voeren. De neus is dan dus meestal ‘uit’. Dit betekent niet dat deze honden niet weten hoe zij hun neus moeten gebruiken want zij kunnen net zoals alle andere honden heel goed ‘gymnastieken’ met hun neus. Wist je overigens dat een hond van werken met zijn neus net zo moe wordt als van het gebruik van zijn poten? 

Nox is voor wat betreft het ‘gymnastieken met de neus’ een bofkont want hij woont op een unieke locatie waar hij voor wat betreft het uitvoeren van zoekopdrachten regelmatig voor de nodige uitdagingen komt te staan. Er is namelijk naast het woonhuis een grote loods waar heel veel spullen in staan en waar dus van alles onder en achter verstopt kan worden. Ook was er buiten achter op de werf een grote bouwput en ondanks dat ik uit ervaring weet dat je de hond eerst volgens een bepaalde systematiek moet leren zoeken wist Nox al direct vanaf het begin toen hij in Werkhoven kwam wonen dat hij niet alleen goed in alle hoeken op de grond moet zoeken, maar ook de neus in de lucht moet houden om te ontdekken of het voorwerp misschien op grotere hoogte is weggelegd. En zo gebeurt het ook regelmatig dat hij tijdens een nieuwe zoekopdracht op de zakken met zand springt en over stapels met dakpannen loopt om zijn flostouw te zoeken. Slim bedacht want een voorwerp kan natuurlijk ook op hoogte liggen. Wat mij betreft had Nox zo kunnen worden aangenomen bij de douane want hij is een super speurneus!

Eerlijk gezegd had ik in eerste instantie een andere rol voor Nox bedacht en was ik van plan om hem op te leiden tot jachthond. Wij hebben daarom een paar keer met de jachthondengroep mee getraind, maar dat was helaas geen succes. Natuurlijk mot je geduld hebben, maar als je hond zo opgewonden raakt dat hij geen ruimte meer in zijn hoofd heeft om hier iets nieuws in op te slaan zal hij nooit leren een dummy netjes af te geven. Het hoofdstuk jachthondentraining werd dus alweer na een paar weken afgesloten, maar na wat speurwerk te hebben gedaan, leer ik dat je Nox zijn speurneus moet laten gebruiken en is het plan om dit najaar of begin volgend jaar detectietraining te gaan volgen. Bij detectietraining zoekt de hond naar een verborgen stof of geurbron. De hond loopt hierbij dus niet zoals bij het speuren een spoor uit maar gaat zelfstandig op zoek naar een verborgen stof. Maar mag hij nu hij geen deel meer uitmaakt van de jacht-hondengroep nog wel mee naar het trainingsweekend in België? Ik denk dat hij alleen een kan smaakt als hij de geur van de gehaktballen goed kan detecteren!